EVVEL ZAMAN İÇİNDE
Güneşli, sıcak ama arada ılık rüzgarların estiği havaları çok severim. Bende her zaman umut duygusunu, her şeyi başarabilme inancını uyandırır. Öyle ki böyle havalarda aklımın bir köşesindeki okul anılarım canlanır hep. İlkokulda okuduğum okulun bahçesi, önlüklerimiz, beslenme saati.. Sanki bir hayat bilgisi kitabını açsam ve resimlerine baksam aradığım huzuru bulacakmışım gibi. Daha sonra belki ortaokul yılları ama mutlaka lise anıları gelir gerilerden. Gençliğin zirvesi, eğlenceli okul anıları, arkadaşlıklar, yanlışlar, hayal kırıklıkları, tecrübeler..Üniversite biraz daha olgun bir zaman; lise ve iş hayatı arasındaki tatlı, sakin ve korunaklı bir bölge.
Zamanda geri gidip hayatımın bazı anlarını tekrar yaşayabilmek isterdim. O an ne düşünüyordum, benim için önemli olan neydi, 10 yıl 20 yıl sonra kendimi nasıl hayal etmiştim? Kısacık bir an da olsa kendimi hem yakından tam içinden hem de uzaktan görmek, anlamak..
Son paragraf, günümüzde hepimizin zaman zaman, kimimizin ise çoğu zaman aklında ye alan sorulara yer veriyor. "...benim için önemli olan neydi, 10 yıl 20 yıl sonra kendimi nasıl hayal etmiştim?"
YanıtlaSilİnsanın kendisini belli bir yaştan sonra tanıması üzücü. Tanıdığı esnada hayatının bir kısmını yaşamış, bir ağaç gibi kök salmış ve biraz da kompakt hale gelmiş. Değiştirmek, değişmek güçleşiyor bu sebeplerden ötürü...
Aslında ben hiç başarı kaygısıyla yazmamıştım o sözleri. Yani kişisel gelişim kitaplarında olduğu gibi "Kendinizi 10 yıl sonra nerede görmek istiyorsanız bunun için şimdiden çalışmaya başlayın, sabah dörtte kalkın" sözleri içermiyordu :) Benim bahsetmek istediğim merak duygusu, hayal gücü. Örneğin şu an oğlum 1 yaşında olmasına rağmen ben bazen onu ilkokula başladığında nasıl olur diye düşünüyorum: yüzü gözümün önüne geliyor, acaba nasıl konuşur, bana anne mi der annecim mi der, müziğe ilgisi olur mu... gibi gibi. Bence her dönemde ileriye yönelik hayallerimiz, merak duygumuz bizi motive edebilir en azından benim için öyle. Önce o anı gelecekte görüp mutlu olmak ve sonra bunun olması için elinden geleni yapmak.
YanıtlaSilEğer bu yıllar sonrası için başarı ya da kişisel gelişim için olsaydı onda da düşüncem şu şekilde: Yıllar içinde istediğimiz şeyler için gerekli çabayı, çalışkanlığı göstermeden ben niye buradayım istediklerimi gerçekleştiremedim diye üzülmek bana pek gerçekçi gelmiyor maalesef. Evet hayatta bizim dışımızda gerçekleşen çok şey var ancak çalışkan insanların hakkının yendiğini düşünmüyorum genel olarak.
Ve yine kendimizi tanıdığımız anın da sürekli değiştiğini düşünüyorum. İnsan sürekli değişiyor sabit bir hedef, belirli bir kişi olmak çok zor.. Bırakalım hayat bildiği gibi gelsin biz de istediğimiz hale yakın olması için çabamızı gösterelim...
Keşkesi olan biri olarak belki de öyle anlamak istemişim. Ama "merak" merkezli düşününce evet böyle de yorumlanabilir.
SilDiğer bir husus olan "çaba göstermeden şikayet etmek" maalesef biz gibi toplumlarda yaygın. Tembel bir toplum olduğumuzdan, bir şeyler için emek harcamak, alın teri dökmek ve bu çaba üzerinde istikrarlı olup sabır göstermek pek mümkün olmuyor. Üzerine çok da düşünmeden ; bırakalım hayat bildiği gibi gelsin :)
Evet :)
SilZaman zaman geri gitmeyi kim istemiyor ki değil mi? Bazen bazı havalar bazı eski günleri çok anımsatır bana da...
YanıtlaSilEvet, o zamanki duyguları yakalamak istiyoruz diye düşünüyorum. Sığınılacak bir liman gibi..
Silayy yaa 5 ila 15 yaş arası en tatlısııı :)
YanıtlaSilBebeklerin, çocukların enerjileri çok güzel. Büyüdükçe iletişim arttıkça daha keyifli oluyor, haklısın :)
Sil"Evvel zaman içinde" anılar her zaman bir masal tadı verir okuyana da, yazana da. Bir zamanlar öğrencileri tanıma amaçlı sorardım ; 10 yıl sonra kendinizi nerede, nasıl hayal ediyorsunuz? Türlü çeşitli hayaller... Kim bilir kimler hayallerine ulaşabildi? Hayallere ulaşabilmek bazen yıldızlara ulaşmak kadar zor olsa da imkânsız değil ki...
YanıtlaSilElbette öyle öğretmenim.
Sil