ÇALIŞKAN ARILAR

   Hediye olarak ördüğüm atkı ve boyunluk takımları nihayetinde bitti. Bahar geldiğinde ancak tamamlamış olsam da yine de niyetlendiğim bir işi bitirmenin rahatlığını duyuyorum. 

Eşim bu konuda hep şöyle der : " Yeni bir el işine başladığında hep onu yapıyorsun. İnsanlar hobileriyle  yarım saat, kırk dakika ilgilenir ve hayatlarına devam ederler. " Bu konuda hak vermiyor değilim. Benim yaptığım el işleri genelde yakınlarıma hediye amacıyla yaptığım şeyler. Böyle olunca en güzel şekilde bitirmek ve sevdiğim kişiyi sevindirmek beni heyecanlandırıyor. Ve her ürüne başladığımda farklı teknikleri öğrendiğim için mutlu oluyorum. Bu son, tekrar bir şey yapmayacam dedikten sonra ip ya da tığ, şiş alırken buluyorum kendimi ve bunu da yapayım, şu da bitsin derken bitmiyor. 

   Bir işe fazla odaklanmak iyi mi kötü bilemiyorum ama yapmam gereken başka şeyler de olduğunu düşününce buna bir dur deyip daha makul saatlerde hobime devam edip, önceliği olan işleri listenin başına almayı düşünüyorum. Ve nihayetinde bir buçuk yaşında bir oğlum olduğu için vaktimin çoğunu onunla geçiriyorum ve geçirmek istiyorum. Gece geç yatıp ya da sabah erken kalkarak bir şeyler yapmaya çalıştığımda enerjim çok yerinde olmayabiliyor. Benim için buradaki çelişki de şöyle : Yapmak istediğim ve beni mutlu eden şeyleri yapmak için daha çok zorlanmak, uykusuz kalmak ve bunun sonucunda yorgun düşüp hep bir şeylere yetişmeye çalışmanın verdiği gerginliği yaşamak mı ya da hayatımda çok az şeyle ilgilenirken yapamadıklarım hakkında stres yaşamak mı? Benim için bu gerçekten zor bir durum. 

   Etrafımdaki bazı kişilerle konuştuğumda ve gözlemlediğimde büyük bir kısmı çok az şey yapıyor. İşe gitmek, temizlik, yemek, tv, telefon uyku... döngüsünde yaşayan çok insan var. Ben genelde böyle olamıyorum. Diyelim ki aklıma mercimek köftesi yapmak geliyor. Zihnimde oluşan planlama hemen şöyle gelişiyor: "Biraz fazla yapayım, yanına ayran da yapayım. Eşimin okuluna bırakayım, arkadaşlarıyla yesinler. Oradan annemlere geçerim, onlara da veririm. Hem Utkan gezmiş olur, dedesini, anneannesini görür, onlar da özlemişlerdir. " gibi ya da ablamın doğum günü hediyesini aylar önce almak, yapılacakları planlamak gibi... Bir arkadaşım gelecekse önce şöyle bir şey yapalım,yemek yiyelim, kahve içerken de şöyle olsun...Evet bu şekilde sürekli bir şeyleri üstlenmiş oluyorum ve planladığım için de genellikle istediğim gibi oluyor. Tabi ki yorucu bir yandan. Bu arada bu planları yaptığım kişiler ya ailemdir, ya çok yakın arkadaşlarım o yüzden değmiyor diye bir düşüncem yok. Nihayetinde herkesin ailesinde birleştirici,  hadi şunu yapalım, böyle olsun diyen biri vardır ve bence olmalı  :D Bu ve buna benzer konularda zaman zaman rahat duramadığımı, kendime iş çılardığımı ve biraz sıkıntıya soktuğumu kabul etmeliyim. Böyle zorlansam da boş durmak da beni rahatsız eden şeylerden. 

   Fakat artık eskisi kadar zamanım ve enerjim olmadığını kabul etmek zorundayım. Çünkü oğlum için ücretsiz izne ayrıldım ve o iki yaşına geldiğinde izin hakkım bitmiş olacak. Bu yüzden onunla geçirdiğim zamanları keyif alarak devam etmek istiyorum. Bu yüzden ilk önceliğim hep O ❤

   İznim bitmesiyle seneyeki okul döneminde okula başlamam gerekiyor ve çocuğum da olduğu için bir yandan hazırlıklara başlamak istiyorum. Her branşta öğretmenler hazırlık yaparak derse girerler, benim branşım matematik olduğu için biraz daha önemli hale geliyor bu. Vakit buldukça ödev sayfaları, ders fasikülleri hazırlamaya çalışacağım hazır evdeyken. 

   Ve tatlı hobilerim 💕 Onlara da üçüncü sırada az da olsa yapmaya devam etmeyi düşünüyorum. Uzun süredir kitap okuma alışkanlığımı düzenli hale getiremedim. Geçen sene oğlum daha yürümediği zamanlarda biraz daha kolaydı ancak şu an onun yanında pek okuyamıyorum. Bunu da ilerleyen zamanlarda e-kitap okuyucu alıp, çocuğum uykuya daldıktan sonra 20-30 sayfa da olsa okuyabilmek istiyorum. 

   Ve her gün yaptığım işler ve severek yaptığım işler diyebilirim : yemek ve temizlik 😊 Yemek yapmayı da temizlik yapmayı da seviyorum. Eğer acelem yoksa oğlum da bana yardım ediyor 😁 Çamaşır yıkayacaksak bir kıyafeti ona verip bunu makineye atmasını istiyorum ve "attım" diyor hemen 😊 Evi süpürürken süpürgeyi sürekli durduruyor ya da kablo tuşuna basıyor. Elimdeki ıslak mendili alıp yeri siliyor. Ve bazen yemek yaparken, salata yaparken yanımda duruyor, suyla oynamak istiyor. 🥰 Çocukların günlük işlere katılmasını çok önemli buluyorum. Bence her gün yapılması gereken işlerin olması ve bunu düzenli yapmak hem sorumluluk alması hem de disiplin gelişimi için çok güzel. Ve gerçekten çok dikkatliler. Ben makineye çamaşırları atıp kapağını kapattığımda, oğlum deterjan gözünü açıyor hemen. Bu kadar alıcı olmaları ve taklit yetenekleri çok güzel olsa da her defasında bana sorumluluğumu tekrar hatırlatıyor. 

   Umarım istediğim yönde zaman yönetimi yapabilirim. 

    

   

   Zaman zaman olur ya bizlere ; hiçbir şey yapmazsak öyle bir sakinlik, yapılabilecek işleri düşününce de hiçbirine zaman yetmeyecek hissi. Bir yandan düşününce de dedikleri gibi ömür biter, iş bitmez. Nâzım Hikmet'in sevdiğim dizeleri geliyor aklıma.. 

GİDERAYAK 

Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak
Kurtardım ceylanı avcının elinden
Ama daha baygın yatar, ayılamadı
Kopardım portakalı dalından
Ama kabuğu soyulamadı

Oldum yıldızlarla haşır neşir
Ama sayısı bir tamam sayılamadı
Çektim kuyudan suyu
Ama bardaklara konulamadı
Güller dizildi tepsiye
Ama taştan fincan oyulamadı
Sevdalara doyulamadı
Giderayak işlerim var bitirilecek, giderayak.